Besef & Dankbaarheid
Door: Anne Bakker
Blijf op de hoogte en volg Anne
04 December 2016 | Verenigde Arabische Emiraten, Abu Dhabi
Het besef is daar. Ik begin te begrijpen, waarom mensen kanker of leukemie een strijd of een gevecht noemen. Het is een ontzettend tegenstrijdige ziekte, waar je helemaal gek van worden kunt. Niet alleen lichamelijk is het zwaar, mentaal is het nog 10x zwaarder. Geen dag is leuk, maar in iedere dag zit wel iets leuks.
Ik moet met zoveel dingen rekening houden: Het gebruik van sanitizer, niet in de buurt van rokers, of mensen die hoesten, mondkapjes, maar ook eten. Ik mag geen noten, geen suiker, geen popcorn, alleen well done vlees, geen sushi, geen schimmelkaas, niet te zout, niet van de zelfde vork eten, geen eten delen, geen buffet, het mag niet te lang staan, het kan niet te pittig zijn, maximaal drie stukken fruit en ga zo maar door. Overal kan ik ziek van worden. Dat is de leukemie opzich. En dan geven ze mij vervolgens medicatie waar ik mega hongerig van word (lees: wraatzucht) en dus constant verlang naar alles wat ik niet mag hebben en 5 keer meer eet. Ook daar word je gek van!
En dan is er de vermoeidheid. Mijn standaard zinnen zijn: “ik ben moe”, “ik heb pijn” en “ik voel me onrustig”. Ook dit is tegenstrijdig, want doordat je constant moe bent, wil je constant slapen. Maar dat mag niet. Want je moet bewegen. Maar als je bloed waardes niet goed zijn, of er geen donor is of je bloeddruk niet goed is, dan kun je niet bewegen. En als je niet beweegt, dan beginnen de nurses te zeuren. Want dan krijg je weer andere kwalen en krijg je meer bijwerkingen.
Kortom: het is een gevecht of een strijd waarin je de juiste balans moet vinden, maar dat heb je zelf niet in de hand. De dokters spelen met de medicatie en kijken hoe je reageert. Dus je moet loslaten en je gedachtes laten gaan. Een hele opgave! Vooral voor een control freak met een fobie voor bloed, injecties, naalden en het ziekenhuis. Al raak ik er al meer en meer aan gewend…
Gelukkig brengt het ook mooie dingen met zich mee. Ineens besef je je dat lopen niet meer normaal is, of word je dankbaar van even naar buiten kunnen. Je staat stil bij wat je wel allemaal in het leven hebt, in plaats van wat je niet hebt.
Zo ook van de week. Ik kreeg te horen dat ik naar buiten mocht. Na meer dan 12 dagen in een bed te hebben gelegen, mocht ik naar buiten! En ik had geluk. Mijn baas was op bezoek en regelde de presidential suite voor mij in de Westin. Ik voelde me als een prinses! Ja, ik was mega moe daarna. Maar het was het allemaal waard. Een geweldig uitzicht, lieve mensen om mij heen en super lekker eten! Wat wil een mens nog meer!
De dag erna mocht ik er weer even uit en ben ik uiteten geweest met Marielyse. Het was lastig om buiten een plek te vinden, dus zijn we binnen gaan zitten. Rokers word ik zo ontzettend benauwd van na mijn longinfectie. Maar ook dat mocht de pret niet drukken. Het was super gezellig en het was geweldig om er even uit te zijn. Het klinkt misschien raar, maar dan is het ook leuk om te lachen om je chubby medicijnen kop, het haar dat uitvalt en je lichaam dat constant verandert door alle medicatie.
En… Het gaat de goede kant op! Vanmorgen ben ik verhuisd naar een gedeelde kamer (zonder raam uitzicht). Dat vind ik alles behalve leuk, maar het idee dat iemand geen chemo kan ontvangen door mij, dat raakt me. Aan de andere kant is het goed, dat betekent dat mijn immuun systeem beter is. En een ziekere patient het meer nodig heeft dan ik.
There is a “can” in cancer. Because we can beat it!
-
04 December 2016 - 14:09
De Buuf:
Hey Anne,
Meisje meisje, wat kun jij je ervaringen en gevoelens mooi op papier zetten zeg.
Dit zou een mooi dagboek kunnen worden voor anderen mensen die in dezelfde situatie
Als jij. Of voor diegene die willen proberen te begrijpen wat er in iemand ingaat die deze vreselijke ziekte sterft.
Tjeee wat heb jij een .......... petje af dame.
Xxx de buuf -
04 December 2016 - 14:13
De Buuf :
Hey Anne,
Stomme K.U.T correctie. Die deze ziekte ondergaat bedoelde ik
-
04 December 2016 - 14:13
Henny Van As:
Nou Anne dat valt allemaal niet mee wat heftig maar fijn dat je nu ook al een paar leuke dingen mocht mee maken . Dikke knuffel. -
04 December 2016 - 14:29
Wia:
We volgen je met grote bewondering en we hebben het vertrouwen dat je het zult redden,fijn dat je nu even in de frisse lucht kon zijn We denken aan je en houd goede moed ,het aler aler beste. -
04 December 2016 - 14:55
Audrey:
Lieve Anne, wat ben jij een power vrouw en you can beat it! Opgeven is geen optie toch?!! Denk aan je!! -
04 December 2016 - 14:56
Yvonne:
Dankbaar, dat je dit met ons en dus ook met mij kunt en wil delen.....
xxx -
04 December 2016 - 14:58
Maud:
Idd Anne.. you can beat it. You are stronger en over een half jaar zeg je veni vidi vici!
Trots op jou meid! Xxx -
04 December 2016 - 15:14
Tante Anneke :
Hey meiske. Wat mooi dat je dit op deze manier kunt delen met ons. Dat zet ons ook weer netjes met de voetjes op de grond. Wat is er nu belangrijk toch? Super zoals je de moed er bijna altijd inhoudt. Jij komt er wel. Kan niet wachten je hier weer te zien hoewel we nog wel eventjes geduld moeten hebben. Blijf wie je bent en wees daar supertrots op. Dat zijn wij ook -
04 December 2016 - 15:30
Han:
Mooi verwoord!. Je ziet wel, iedereen denkt aan je. Hou moed, je gaat de goede kant op :) Succes met deze kuur. Dikke kus -
04 December 2016 - 15:51
Rony En Mieke:
Al jaren kijken wij uit naar jouw reisverslagen en altijd vol bewondering van je avonturen, hoe noemde men jouw in Thailand,the woman who likes to travel.
Maar je huidige reis overtreft alle voorgaande reizen en als wij lezen hoe jij deze moeilijke reis met alle ups en downs dag voor dag met een positieve kijk onderweg bent,wij er van overtuigd zijn dat je hoe dan ook het beoogde doel zult bereiken en net als elke gemaakte reis ,wanneer je weer even thuis bent,achter thuis in Bergen bij een goed glas en een hapje ,tegen je zeggen, het was DE reis die je ook er weer goed van heb afgebracht.
Blijf schrijven tot we elkaar weer live zien.Xxxxxx Rony en Mieke -
04 December 2016 - 15:52
Petra Van Berlo:
Hoi Anne,
Ik volg ieder verslag van je.
Krijg er weer iedere keer kippenvel van als ik het lees. Hoe zwaar dat het ook is, je blijf vechten en je dubbel geniet van die mooie momenten die je dan toch weer lekkere opkikker geeft.
Je bent toch een super wijf en blij om te horen dat je daar zo vrienden hebt.
Dikke kus en knuffel vanuit hier weer.
LIefs Peet. -
04 December 2016 - 17:39
Janneke:
Fijn dat je ook deze reis met ons deelt, trots op jou. Anne, je bent een kanjer!
Kusssss van mij -
05 December 2016 - 11:41
Annetbijvang@live:
Super Anne zo prachtig als je vertelt! Das ook een gave!...heel veel sterkte, hoop en liefde toegewenst! In deze toch wel moeilijke tijd!! -
06 December 2016 - 21:16
Sharon:
Mooi geschreven weer Anne! Heel veel sterkte!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
