Een Update
Door: Anne Bakker
Blijf op de hoogte en volg Anne
15 Februari 2017 | Nederland, Venlo
Het is alweer even geleden dat ik iets geschreven heb. Ik moest even bijkomen van alle indrukken en ook echt nog even aarden. Die eerste weken gingen zo snel.
En ja, het gaat nu (naar omstandigheden) best goed. Ik lig op dit moment niet meer in het ziekenhuis en heb de eerste maand van chemo behandelingen op de poli er op zitten. Nog 3 volle maanden van behandelingen te gaan, die verspreid zijn t/m augustus. Even niet meer in het ziekenhuis is heerlijk, je geniet thuis veel meer van je vrijheid. Maar merkt ook sneller je beperkingen (ineens weer traplopen bijvoorbeeld). Mijn conditie is nog steeds niet geweldig ;). Maar dat komt vanzelf wel weer terug.
En vandaag is het 15 februari. Een dag waar ik ongelofelijk van genieten kan. Ik heb namelijk vanaf vandaag (voor twee weken) geen vieze pillen en ook geen behandelingen. Op de 27e start ik weer en zal ik dagelijks met de taxi naar de Radboud gaan, wat me ongeveer 5-6 uur per dag kost. En ja, dan voel ik me iets minder chill dan dat ik nu doe...
Maar zo ver is het nog niet. Op het moment zit ik namelijk bij Sophie & Robbert in Venlo op de bank en ben ik net even alleen de stad in geweest. Dat heb ik een uurtje volgehouden en daar ben ik nu van aan het bijkomen, haha.
En ik had het niet gedacht... Maar ik dacht echt dat ik me deze "vrije" chemo maand, helemaal dood zou vervelen. Maar dat is helemaal het tegenovergestelde. Ik heb het redelijk druk: er komen heel veel vrienden, vriendinnen en familie langs, soms ga ik er even uit, help ik met boodschappen, loop ik met de hond, kijk ik Netflix, doe ik spelletjes als sudoku voor mijn concentratie problemen, fiets ik een rondje en lees ik de krant. Dat klinkt niet erg zwaar, maar ik heb daardoor nog echt wel iedere dag een middagdutje nodig... En het lukt ook nog niet om iedereen te zien (ook dat ik nog steeds goede en mindere dagen heb). Kortom: lekker afwisselend en niet te veel. (Want dat houd ik anders niet vol!:))
Ook heb ik iets minder nieuws. Nu zullen er mensen roepen: "oh dat is tijdelijk" en "je kunt iets leuks of anders uitkiezen". Maar zo voelt dat absoluut niet. Daar komen mensen pas achter, als ze zelf deze keuze moeten maken. Ik heb namelijk de beslissing gemaakt om binnenkort mijn hoofd kaal te scheren en een pruik te nemen. Ondanks dat ze in Abu Dhabi hebben gezegd dat ik niet kaal zou worden, is ook deze bijwerking bij mij erg sterk aanwezig. Ik heb pas 50 dagen chemo gehad en moet er nog 60. In de tussentijd val het haar uit, breekt af en is heel erg dof. Het is inmiddels een stuk korter en veel dunner. Het is dus de vraag: wil je dagelijks geconfronteerd worden met overal uitgevallen haar en kale plekken op je hoofd, of je hoofd kaal scheren zodat je daar in ieder geval een beetje grip op hebt. En een pruik uitzoeken die enigszins op je haar lijkt, van voor dat je ziek werd. Je gaat je daardoor weer iets meer jezelf voelen. En ik moet heel eerlijk zeggen, ik vind het scheren van mijn hoofd niet het ergste, ik vind het heel erg dat het nog 2/3 jaar duurt voordat ik de lengte weer terug heb, die ik had. Alsnog, vind ik dit een van de aller ergste bijwerken van deze kanker ziekte.
Vorige week heb ik een aantal pruiken uitgezocht en die zijn van de week binnengekomen. Dat voelde goed, en ergens ben ik opgelucht dat er zulke mooie oplossingen kunnen zijn. Morgenavond is het zo ver. Dan ga ik passen en neem ik echt de beslissing.
En voor nu raad ik jullie allen aan om te genieten van het weer. Wat een prachtige dag.
"Once you've made your decision, don't look back. Make it work."
En ja, het gaat nu (naar omstandigheden) best goed. Ik lig op dit moment niet meer in het ziekenhuis en heb de eerste maand van chemo behandelingen op de poli er op zitten. Nog 3 volle maanden van behandelingen te gaan, die verspreid zijn t/m augustus. Even niet meer in het ziekenhuis is heerlijk, je geniet thuis veel meer van je vrijheid. Maar merkt ook sneller je beperkingen (ineens weer traplopen bijvoorbeeld). Mijn conditie is nog steeds niet geweldig ;). Maar dat komt vanzelf wel weer terug.
En vandaag is het 15 februari. Een dag waar ik ongelofelijk van genieten kan. Ik heb namelijk vanaf vandaag (voor twee weken) geen vieze pillen en ook geen behandelingen. Op de 27e start ik weer en zal ik dagelijks met de taxi naar de Radboud gaan, wat me ongeveer 5-6 uur per dag kost. En ja, dan voel ik me iets minder chill dan dat ik nu doe...
Maar zo ver is het nog niet. Op het moment zit ik namelijk bij Sophie & Robbert in Venlo op de bank en ben ik net even alleen de stad in geweest. Dat heb ik een uurtje volgehouden en daar ben ik nu van aan het bijkomen, haha.
En ik had het niet gedacht... Maar ik dacht echt dat ik me deze "vrije" chemo maand, helemaal dood zou vervelen. Maar dat is helemaal het tegenovergestelde. Ik heb het redelijk druk: er komen heel veel vrienden, vriendinnen en familie langs, soms ga ik er even uit, help ik met boodschappen, loop ik met de hond, kijk ik Netflix, doe ik spelletjes als sudoku voor mijn concentratie problemen, fiets ik een rondje en lees ik de krant. Dat klinkt niet erg zwaar, maar ik heb daardoor nog echt wel iedere dag een middagdutje nodig... En het lukt ook nog niet om iedereen te zien (ook dat ik nog steeds goede en mindere dagen heb). Kortom: lekker afwisselend en niet te veel. (Want dat houd ik anders niet vol!:))
Ook heb ik iets minder nieuws. Nu zullen er mensen roepen: "oh dat is tijdelijk" en "je kunt iets leuks of anders uitkiezen". Maar zo voelt dat absoluut niet. Daar komen mensen pas achter, als ze zelf deze keuze moeten maken. Ik heb namelijk de beslissing gemaakt om binnenkort mijn hoofd kaal te scheren en een pruik te nemen. Ondanks dat ze in Abu Dhabi hebben gezegd dat ik niet kaal zou worden, is ook deze bijwerking bij mij erg sterk aanwezig. Ik heb pas 50 dagen chemo gehad en moet er nog 60. In de tussentijd val het haar uit, breekt af en is heel erg dof. Het is inmiddels een stuk korter en veel dunner. Het is dus de vraag: wil je dagelijks geconfronteerd worden met overal uitgevallen haar en kale plekken op je hoofd, of je hoofd kaal scheren zodat je daar in ieder geval een beetje grip op hebt. En een pruik uitzoeken die enigszins op je haar lijkt, van voor dat je ziek werd. Je gaat je daardoor weer iets meer jezelf voelen. En ik moet heel eerlijk zeggen, ik vind het scheren van mijn hoofd niet het ergste, ik vind het heel erg dat het nog 2/3 jaar duurt voordat ik de lengte weer terug heb, die ik had. Alsnog, vind ik dit een van de aller ergste bijwerken van deze kanker ziekte.
Vorige week heb ik een aantal pruiken uitgezocht en die zijn van de week binnengekomen. Dat voelde goed, en ergens ben ik opgelucht dat er zulke mooie oplossingen kunnen zijn. Morgenavond is het zo ver. Dan ga ik passen en neem ik echt de beslissing.
En voor nu raad ik jullie allen aan om te genieten van het weer. Wat een prachtige dag.
"Once you've made your decision, don't look back. Make it work."
-
15 Februari 2017 - 17:02
Roel:
Anne! Blij dat je bezig bent/blijft, dat zal een hoop helpen. En maak je niet te druk over iedereen willen zien, dat komt vanzelf wel. Hou je taai en geniet nog van de vrijheid die je in deze luwte hebt :) tot gauw -
15 Februari 2017 - 17:46
Sandra:
Hee lieve anne
wat een verhaal weer.
petje af hoe jij hier in staat en hoe jij elke keer zoon verhaal schrijft.
Ik vind het knap dat jij deze beslissing maakt.ik begrijp goed dat het een lastige beslissing was.ik heb zelf ook lang haar en als je dan zoon stap moet zetten snap ik dat je dan even moet naar denken.
Maar ik wens je veel succes bij het moment als je de haren er af gaat halen
het zal even moeilijk zijn.maar het is voor een goed doel.en hoop voor jou alles goed komt en daar gaan we ook van uit.
heel veel succes en sterkte met de andere kuren -
15 Februari 2017 - 18:51
Yvonne:
Hey schat,
Petje af zegt Sandra, maar houd hem in dit geval dan maar even op ;-).... Natuurlijk is deze keuze heel belangrijk, ze zeggen niet voor niets "als je haar maar goedzit" en ja toch gaat ook dit uiteindelijk weer goed komen. Soms moet je dus leven bij de dag en soms kijk je lekker over de shit heen naar betere tijden.
Geniet nog tot de 27ste en ga er dan vol weer in, wij denken allemaal aan je, leven met je mee en hebben het grootste respect voor de manier waarop je met alles omgaat.
Alle liefs van mij xxx -
15 Februari 2017 - 19:23
Tante Anneke :
Ha lieve meid. Je bent een kanjer. Je gaat hier op je eigen wijze mee om en dat is goed. Wat iedereen ook vind of zegt. Jij ervaart het!
Ben iig apetrots op je. Liefs van ons xxxx -
16 Februari 2017 - 02:04
Linda:
Lieve Anne, wat ben je toch dapper. Zoiezo dat je dat allemaal deelt...is misschien ook een soort uitlaatklep voor je, maar dan nog...je verwoord het toch maar allemaal. Ik vind het nogal heftig, makes me sad too, dat je dit mee moet maken, ik vind het zo klote voor je, echt, daar heb ik eigenlijk geen woorden voor. En toch, je doet het omdat je het moet, van jezelf, en dat is ook goed. Ik vind je echt sterk hoor. Ik mis je, ik ben bijna beter en dan spreken we af, oké. Dat lukt nog wel voor deze 'betere' maand om is. Ik app je wel even.. -
22 Februari 2017 - 22:02
Elke:
Kanjer ben je, dapper en alles wat hierboven geschreven staat, kan niet anders zeggen.
Hopelijk heb je inmiddels iets 'passendst' kunnen vinden en voel je je hierdoor weer ietsje meer 'jezelf'. Nog even vijf dagen zonder chemo, 'geniet' er nog even van en voor straks toi, toi, toi....
Liefs,
Elke -
22 Februari 2017 - 22:02
Elke:
Kanjer ben je, dapper en alles wat hierboven geschreven staat, kan niet anders zeggen.
Hopelijk heb je inmiddels iets 'passendst' kunnen vinden en voel je je hierdoor weer ietsje meer 'jezelf'. Nog even vijf dagen zonder chemo, 'geniet' er nog even van en voor straks toi, toi, toi....
Liefs,
Elke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
