Stappen Maken
Door: Anne Bakker
Blijf op de hoogte en volg Anne
31 Juli 2017 | Nederland, Nieuw-Bergen
Ik voel een bepaalde onrust in mijn lijf dat ik van alles moet doen. Halsoverkop pak ik de fiets en race ik naar het Eendenmeer. Het is een mooi natuurgebied in Bergen waar ik graag kom. Flink ga ik aan de wandel en dan beland ik op een bankje, waar ik nu heel rustig zit. De zon schijnt een beetje, je hoort de vogels, de wind en de vliegen, en soms komt er een wandelaar voorbij. Ik voel het... Rust! Ik zucht nog eens diep en geniet van het uitzicht. Ik begin te denken, het is immers een belangrijke dag! 31 juli. De dag dat ik als het goed is mijn laatste ATRA pillen innemen kan. Vanmorgen heb ik er vier gehad en vanavond om acht uur mijn laatste vier. De pillen zijn de belangrijkste factor naar de weg naar gezondheid. Belangrijker dan de chemo, omdat de pillen op een natuurlijke manier de kankercellen uit laten rijpen naar volwassen (gezonde) cellen. Maar ook zijn ze belangrijk geweest in het hele proces. Door deze pillen ben ik op de ICU beland, ook niet door de chemo. Het zijn mooie, kleurrijke pilletjes waar ik een haat/liefde relatie mee heb. Ik neem er graag afscheid van, maar ergens knaagt het. Omdat ik ze nog nodig denk te hebben.
De afgelopen periode is vooral heel erg leuk geweest. Mijn laatste chemo heb ik een beetje kunnen vieren met ons gezin en een paar vriendinnen. Iedere dag van die week ging er iemand met me mee naar het ziekenhuis en hebben we samen afgeteld. Met papa en mama gekletst en boekjes gelezen, met Sophie Uno gespeeld en met Anouk de laatste dag gevierd. Bij aankomst in het ziekenhuis op 14juli werd ik enorm verrast. De geweldige mensen van de dagbehandeling hadden voor mij versierd: ballonnen van handschoenen, servetten als slingers en overal posters. Ik moest er helemaal van huilen. Zo lief, dat doen ze eigenlijk niet voor patiënten. Ik werd er helemaal blij van. Ook tegenover mij lag een man waar ik graag mee klets, de schrijver van "Papa's Bloed". Bij zijn vertrek zei hij met een knipoog: "Ik wil je hier niet meer zien."
De rest van de afgelopen dagen heb ik veel leuke dingen gedaan: oppassen bij de kindjes, chillen met Amber, Nicole en Sjoerd, lunchen met Ruby en haar Love, een middagje Eindhoven, de wielerronde met Rob, bezoek van Suus, ontbijten bij Sophie, dineren met Eva, een weekendje Geleen, trainen bij Linda en veel lopen met Sam. Op het lopen en trainen ben ik inmiddels veel gefocust. Ik wil mijn lijf en kracht terug. Papa en mama stimuleren dat enorm en daarom heb ik een Fitbit gekregen. Dat is een activity tracker. Een gezond mens moet 10.000 stappen maken, mijn doel is 7.500. En dat lukt aardig. Ik word er vrolijk van.
Waar ik ook vrolijk van word, zijn roze koeken. Roze koeken worden namelijk gegeven aan bloed donors. Ik weet dat Anne en Rob al bloed donor zijn. Maar sinds ik ziek ben, zijn Robbert, Sophie, Anouk en Britt ook donor. Wat een cadeau. Zonder bloedtransfusies had ik het niet gered. En daarom wil ik jullie vragen (als je er tegen kan) om ook bloed- of stamceldonor te worden. Daar help je heel veel mensen mee. Neem maar eens een kijkje op deze website: https://www.sanquin.nl/bloed-geven/kan-ik-bloeddonor-worden/
Voor nu, wandel ik nog even door. De teller staat op 3.554.
"Wandelen is alles even laten lopen."
De afgelopen periode is vooral heel erg leuk geweest. Mijn laatste chemo heb ik een beetje kunnen vieren met ons gezin en een paar vriendinnen. Iedere dag van die week ging er iemand met me mee naar het ziekenhuis en hebben we samen afgeteld. Met papa en mama gekletst en boekjes gelezen, met Sophie Uno gespeeld en met Anouk de laatste dag gevierd. Bij aankomst in het ziekenhuis op 14juli werd ik enorm verrast. De geweldige mensen van de dagbehandeling hadden voor mij versierd: ballonnen van handschoenen, servetten als slingers en overal posters. Ik moest er helemaal van huilen. Zo lief, dat doen ze eigenlijk niet voor patiënten. Ik werd er helemaal blij van. Ook tegenover mij lag een man waar ik graag mee klets, de schrijver van "Papa's Bloed". Bij zijn vertrek zei hij met een knipoog: "Ik wil je hier niet meer zien."
De rest van de afgelopen dagen heb ik veel leuke dingen gedaan: oppassen bij de kindjes, chillen met Amber, Nicole en Sjoerd, lunchen met Ruby en haar Love, een middagje Eindhoven, de wielerronde met Rob, bezoek van Suus, ontbijten bij Sophie, dineren met Eva, een weekendje Geleen, trainen bij Linda en veel lopen met Sam. Op het lopen en trainen ben ik inmiddels veel gefocust. Ik wil mijn lijf en kracht terug. Papa en mama stimuleren dat enorm en daarom heb ik een Fitbit gekregen. Dat is een activity tracker. Een gezond mens moet 10.000 stappen maken, mijn doel is 7.500. En dat lukt aardig. Ik word er vrolijk van.
Waar ik ook vrolijk van word, zijn roze koeken. Roze koeken worden namelijk gegeven aan bloed donors. Ik weet dat Anne en Rob al bloed donor zijn. Maar sinds ik ziek ben, zijn Robbert, Sophie, Anouk en Britt ook donor. Wat een cadeau. Zonder bloedtransfusies had ik het niet gered. En daarom wil ik jullie vragen (als je er tegen kan) om ook bloed- of stamceldonor te worden. Daar help je heel veel mensen mee. Neem maar eens een kijkje op deze website: https://www.sanquin.nl/bloed-geven/kan-ik-bloeddonor-worden/
Voor nu, wandel ik nog even door. De teller staat op 3.554.
"Wandelen is alles even laten lopen."
-
31 Juli 2017 - 12:50
Amber:
Jeej vanavond weer een grote vink! Check!
LIEFDE en een kusje van m'n neefjes -
31 Juli 2017 - 13:04
Henny :
Waaw Anne super dat het zo goed gaat en vandaag het laatste pilletje.Ja hoe mooi wonen wij zo in de maasduinen waar jij de conditie weer goed op kunt bouwen doe je goed topper.We zien ons wel weer in ons mooie dorpje.
-
31 Juli 2017 - 13:29
Harry Bakker:
Walk on! -
31 Juli 2017 - 14:04
Tante Anneke :
Hey kanjer. Geweldig mijlpaal vanavond maar ik begrijp je kriebels ook wel. Is niet niks om je laatste ondersteuning (lees levensredder) weg te moeten laten. Gelukkig heb je een geweldig team achter je gehad ook in Nijmegen. Dat moet de burger toch moed geven. En moed heb je. Ik ben zo ontzettend trots op je lieve nicht. En inderdaad.......walk on ❤ -
31 Juli 2017 - 15:53
Linda:
Yes yes...en nu...lekker opbouwen ;-)
See you woensdag weer!
xx -
31 Juli 2017 - 21:34
Petra:
Walk on back to the top. GO GO GO -
31 Juli 2017 - 22:24
Yvonne:
Jij loopt door en ik heb me opgegeven!! Hopelijk volgen er nog meer :-)
xxx -
02 Augustus 2017 - 08:58
Audrey:
Lieve Anne, wat een goed nieuws zeg! Ik hoop wel dat je door gaat met schrijven want jij weet precies hoe je het moet verwoorden. Ik ga mijn stappen per dag aanpassen en loop in gedachte met je mee. En ik zal naar de site gaan en me informeren over het geven van bloed. Liefs Au3 -
30 Augustus 2017 - 22:09
Elke :
Mooi geschreven Anne!
Ik kan niet anders zeggen en krijg nog steeds een brok in mijn keel.
Liefs
Elke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
