Hallo Anne/Anna
Door: Anne Bakker
Blijf op de hoogte en volg Anne
29 November 2016 | Verenigde Arabische Emiraten, Abu Dhabi
Ineens sta ik daar dan.
Voor de spiegel.
Ik zie mezelf na meer dan 2,5 week. En ik schrik. Ondanks dat ik weet dat ik er eindelijk niet meer als een freak show uitzie (te veel kabels en beademing), is het confronterend. Mijn bos haar, mijn volle bos haar is weg. Op Medium Care hebben ze niet steeds mijn conditioner gebruikt, waardoor het helemaal in elkaar was geweefd en mama stukken eruit heeft moeten knippen. Maar nu zie ik ook dat het dun wordt en ik kale plekken krijg. Iets wat eigenlijk niet heel belangrijk is, maakt me wel heel verdrietig.
Niet alleen is mijn haar veranderd. Mijn gezicht is een rond vol bolletje van alle medicatie en mijn lichaam is alles behalve nog gespierd. Nogmaals, een omaatje… :P Ik zie mezelf daar niet staan.
Ondanks dat ik daar verdrietig om ben, kun je lezen dat ik kan STAAN!
Ik voel me vandaag euforisch, omdat ik na meer dan 2,5 week eindelijk naar buiten kan kijken en meer zie dan de toppen van de bomen. Ik kan namelijk een beetje lopen. En dat is het begin van weer kracht krijgen.
De afgelopen weken was ik niet eens in staat om maar iets zelf te doen. Ik kon niet eens zelf een flesje water openen. Ik begin me nu weer een beetje mens te voelen. Een beetje in control… En dat voelt heerlijk en maakt me ontzettend blij.
Heel langzaam krijg ik mijn kracht terug. Inmiddels ben ik alweer een paar keer verhuisd en lig ik nu weer op mijn oude kamer nr. 39. Dit houdt in dat ik terug ben op mijn afdeling en weer heel rustig met de chemo begin. Ik krijg een combinatie van Arsenic Trioxide via het infuus twee uur per dag op halve dosis en waarschijnlijk begin ik zondag weer aan chemo pillen (Atra).
Kortom: beetje bij beetje voel ik me weer Anne/Anna.
En... Bedankt voor alle geweldige reacties: filmpjes, berichtjes, foto's, liedjes, whatsapp, facebook berichten, kaarten, pakketjes, cadeautjes, woorden en alle liefde... Ondanks dat ik niet in staat ben om altijd te reageren. Het geeft me kracht, dank daarvoor :D.
We’re constantly being told ‘stay strong’… But you know what? It’s okay not always to be strong. Just do the best that you can, and remember that it’s okay to fall – Just Get Back Up!
Voor de spiegel.
Ik zie mezelf na meer dan 2,5 week. En ik schrik. Ondanks dat ik weet dat ik er eindelijk niet meer als een freak show uitzie (te veel kabels en beademing), is het confronterend. Mijn bos haar, mijn volle bos haar is weg. Op Medium Care hebben ze niet steeds mijn conditioner gebruikt, waardoor het helemaal in elkaar was geweefd en mama stukken eruit heeft moeten knippen. Maar nu zie ik ook dat het dun wordt en ik kale plekken krijg. Iets wat eigenlijk niet heel belangrijk is, maakt me wel heel verdrietig.
Niet alleen is mijn haar veranderd. Mijn gezicht is een rond vol bolletje van alle medicatie en mijn lichaam is alles behalve nog gespierd. Nogmaals, een omaatje… :P Ik zie mezelf daar niet staan.
Ondanks dat ik daar verdrietig om ben, kun je lezen dat ik kan STAAN!
Ik voel me vandaag euforisch, omdat ik na meer dan 2,5 week eindelijk naar buiten kan kijken en meer zie dan de toppen van de bomen. Ik kan namelijk een beetje lopen. En dat is het begin van weer kracht krijgen.
De afgelopen weken was ik niet eens in staat om maar iets zelf te doen. Ik kon niet eens zelf een flesje water openen. Ik begin me nu weer een beetje mens te voelen. Een beetje in control… En dat voelt heerlijk en maakt me ontzettend blij.
Heel langzaam krijg ik mijn kracht terug. Inmiddels ben ik alweer een paar keer verhuisd en lig ik nu weer op mijn oude kamer nr. 39. Dit houdt in dat ik terug ben op mijn afdeling en weer heel rustig met de chemo begin. Ik krijg een combinatie van Arsenic Trioxide via het infuus twee uur per dag op halve dosis en waarschijnlijk begin ik zondag weer aan chemo pillen (Atra).
Kortom: beetje bij beetje voel ik me weer Anne/Anna.
En... Bedankt voor alle geweldige reacties: filmpjes, berichtjes, foto's, liedjes, whatsapp, facebook berichten, kaarten, pakketjes, cadeautjes, woorden en alle liefde... Ondanks dat ik niet in staat ben om altijd te reageren. Het geeft me kracht, dank daarvoor :D.
We’re constantly being told ‘stay strong’… But you know what? It’s okay not always to be strong. Just do the best that you can, and remember that it’s okay to fall – Just Get Back Up!
-
29 November 2016 - 07:43
Chrisje:
Powervrouw ben je! Keep up the good work! Alle respect voor jou doorzettingsvermogen en positieve strijdkracht!
Zet hem op!
Liefs chrisje -
29 November 2016 - 08:49
Yvonne:
Zo, dat doe je weer geweldig, houd ons maar bij de les. Dan weten we weer dat het uiterlijk niet belangrijk is en waar het werkelijk om gaat. Het glas is bij Anna/Anne/Oma nooit half leeg, maar halfvol! Als je straks beter bent deze blog in boekvorm uitgeven en er je leven lang nog van genieten meisje... RESPECT!
Alle liefs en je weet wel wat allemaal meer,
304842 -
29 November 2016 - 09:20
Ellen:
Lieve Anne.kanjer.
Je hebt weer een stap gemaakt in goede richting
Je haren verliezen is niet leuk.maar zullen terug keren nog veel mooier
je hebt nu medicijnen nodig en die doen hun best .maar geven bijwerkingen.
Je doet het zo goed.
dappere lieve Anne .dikke kus x -
29 November 2016 - 11:58
Hanneke :
Lieverd, keep going! Je kan dit ! Dikke kus -
29 November 2016 - 12:02
Thea Drissen-baartz:
Lieve Anne , Super blij voor je dat het beetje bij beetje beter gaat , zo kennen we je , een echte doorbijter. RESPECT meid . Wensen je heel veel kracht toe en dan komt het echt weer goed -
29 November 2016 - 12:06
Thea Drissen-baartz:
Vele groetjes en veel liefs van ons sllen -
29 November 2016 - 12:57
Tante Anneke :
Hey Bikkel. Staan!!!!!! Geweldig. Dat moet wel goed voelen. Jammer dat de medicijnen dat allemaal met je uiterlijk doen maar zoals je al zegt. Dat is niet belangrijk. Het hoort bij de genezing. Het is voor een heel goed doel toch? We zijn ontzettend trots op je wat je daar toch weer flikt. Gevallen....ja, maar opstaan.....zeker. You go girl. Hele dikke vette knuffel van ons. Je bent de hele dag bij ons. Xxxxxx -
29 November 2016 - 14:37
De Buuf:
O Anne,
Ondanks dat je langzaam vooruit gaat wat superrr is!!!
heb je ook verdriet, wat gebeurt allemaal met mijn lijf! Ik heb geen controle of invloed!!!!
Dat is balen -
29 November 2016 - 14:42
De Buuf:
Vervolg,
Een stukje tekst zat er niet bij.
er zijn ook lichtpuntjes, mogen deze steeds meer te zien zijn
dan gaat ook weer beter met jouw.
Anne meis..... -
29 November 2016 - 17:13
Theo En Agnes:
Anne heel veel sterkte ,nog even doorbijten komt goed we denken aan jou -
29 November 2016 - 23:28
Petra Van Berlo:
Hey Anne,
Wat super om te horen. Voor mijn blijf je beauty, wat dit komt vanuit binnen.
Diep respect en ik ben super trots op je. Je bent een sterke tijgerin, ga zo door.
Dikke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
